Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΦΥΤΟ

Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Με αυτό το κείμενο η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ εγκαινιάζει μία νέα σειρά άρθρων τα οποία απευθύνονται στους μικρούς της φίλους οι οποίοι εάν είχαν τη δυνατότητα να σχεδιάζουν κήπους θα μας εξέπλητταν με τη φαντασία τους. Είναι ιστορίες και παραμύθια περισσότερο ή λιγότερο γνωστά στων οποίων την πλοκή καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν φυτά. Θα ξεκινήσουμε με μία δική μας διασκευή του γνωστού μύθου της αλεπούς με τα σταφύλια που ανήκει στον Αίσωπο και διασκευάστηκε από τον Βάβριο.

Μια φορά και έναν καιρό κάποτε σε ένα όμορφο πέτρινο δρομάκι στο χωριό περπατούσε μία αλεπού. Είχε περάσει η ώρα και κόντευε μεσημέρι. Ο ήλιος ήταν δυνατός και η ημέρα πολύ ζεστή. Η κοιλίτσα της γουργούριζε από την πείνα. Έψαχνε από εδώ, κοίταγε από εκεί μήπως βρει κάτι να φάει. Τίποτα δεν κατάφερε. Ανέβαινε στην ανηφόρα και ένοιωθε όλο και περισσότερο κουρασμένη από την πείνα.
Πονηρή καθώς ήτανε προσπαθούσε με γρήγορες ματιές να δει από τα χαμηλά παράθυρα μέσα στα σπίτια μήπως έβρισκε κάτι να χορτάσει. Αλλά πάλι ατύχησε. Συνέχιζε να περπατάει λυπημένη. Είχε βάλει όλη την πονηράδα της για να σκεφτεί τί να κάνει και πού να πάει ώστε να φάει. Όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο στεναχωριόταν επειδή νόμιζε ότι τελικά θα έμενε νηστική.
Αφού είχε απομακρυνθεί αρκετά από τα πολλά σπίτια έφθασε σε μία μικρή πλαγιά έξω από το χωριό και σταμάτησε να ξεκουραστεί. Κούνησε το κεφάλι της αριστερά και δεξιά για να συνέλθει από τον ήλιο που την είχε ζαλίσει. Ξαφνικά είδε ένα κλήμα στο ξέφωτο λίγο πιο πέρα από εκεί που καθόταν. Το κλήμα ήταν γεμάτο με μεγάλα και ζουμερά μαύρα σταφύλια. Η αλεπού χάρηκε πάρα πολύ και έτρεξε αμέσως σε εκείνο το σημείο στο ξέφωτο. Σκέφθηκε ότι βρήκε το φαΐ της.
Όταν έφθασε κάτω από τα σταφύλια είδε ότι ήταν κρεμασμένα ψηλά. Αλλά πεινούσε. Έτσι, άρχισε να πηδάει για να τα φθάσει. Πήδαγε με όλη της τη δύναμη όσο πιο ψηλά μπορούσε, αλλά η καημένη η αλεπού δεν τα έφτανε. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να τα πιάσει και άρχισε να τα κοιτάει. Τα κοίταξε μια φορά, τα ξανακοίταξε και πήγε λίγο πιο πέρα μήπως τα δει καλύτερα. Στο τέλος ξεφύσηξε λυπημένη και έφυγε. Στο δρόμο για να παρηγορήσει τον εαυτό της έλεγε μέσα της ότι δεν πειράζει που δεν έφαγε τα σταφύλια γιατί ήταν άγουρα.

Με αυτόν το μύθο ο Αίσωπος θέλει να μας εξηγήσει ότι κάποιοι άνθρωποι όταν δεν είναι ικανοί να επιτύχουν το σκοπό τους θεωρούν ότι δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά οι περιστάσεις των καιρών που τους οδήγησαν στην αποτυχία

Δεν υπάρχουν σχόλια: